GPS: Reuzenschildpadden

Een van de meest bekende dieren van de Galápagos is de Reuzenschildpad. Ze komen voor op een aantal eilanden, meestal in de hooglanden, zoals op Santa Cruz, San Cristóbal, Floreana en meerdere soorten op Isabela. Naar schattingen leefden er vroeger 100.000 schildpadden op de eilanden, nu zijn er nog maar zo’n 15.000 over. Er waren tenminste 14 verschillende soorten, waarvan er nog 10 soorten in het wild leven en vier uitgestorven zijn, waaronder van 1 soort tot in 2012 alleen nog Lonesome George over was, die leefde in het Darwin Center.

Op de Archipel leven verschillende soorten zee- en reuze landschildpadden, die wel 150 jaar oud kunnen worden. Net als bij bijvoorbeeld leguanen zijn de reuzenschildpadden per eiland en soms per plek op een eiland weer anders geëvalueerd.  Dit is afhankelijk van de leef-plek en wat daar bijvoorbeeld te eten is.

Zo kunnen de landschildpadden op Santa Cruz gras eten en hebben daarom een rond gesloten schild. Op Isabela is geen gras maar er zijn wel kleine struikjes met eetbare blaadjes. Hier hebben de schildpadden dan ook een uitsparing in het schild voor de nek, als een zadel, zodat het koppie omhoog kan en ze de blaadjes van struiken kunnen eten. Het eiland Isabela heeft 4 vulkanen en per vulkaan zien de schildpadden die er op de flanken wonen, er anders uit.

De betekenis van de naam “Galápagos” is “Zadelrugschildpadden”. De Archipel is dus genoemd naar deze bijzondere reuzenschildpadden.

Het is moeilijk voor te stellen dat zeelieden hier vroeger de bergen in gingen om schildpadden te halen en met een man of 6 mee te dragen aan boord, waar ze onderin het ruim zeer lang (wel een jaar) zonder eten of drinken konden blijven leven (liggend op hun rug). Zo was er altijd vers vlees aan boord. Dit is een belangrijke reden van het uitsterven van bepaalde soorten.